مدل‌سازی پراکندگی خشکسالی‌های ناشی از تغییر اقلیم در ایران با به‌کارگیری سیستم دینامیک

تغییرات خشکسالی برای مدیریت بهینة بهره‌برداری از منابع آب به‌خوبی محسوس است. به همین دلیل، از گذشته‌های دور تحقیقات بسیار وسیعی دربارة مدل‌سازی خشکسالی در دنیا و ایران انجام‌ گرفته و با به‌کارگیری آن‌ها طرح­های آبی و هیدرولیکی متعددی انجام ‌گرفته است. یکی از اهداف مدل‌سازی سیستم‌های پویا بررسی سیاست‌های بالقوة مختلف برای بهبود عملکرد سیستم است. مدل‌سازی شاخص (شاخص بارش استانداردشده) به‌عنوان شاخص وضعیت خشکسالی در ایستگاه‌های کشور با به‌کارگیری مدل شبکة عصبی شعاعی برای هر ایستگاه انجام گرفته است. متغیرهای مستقل شبکة عصبی، رطوبت نسبی، دما و کمبود اشیا هستند که با توجه به اثر آن‌ها روی بارش انتخاب‌ شده‌اند. متغیر وابسته، شاخص SPI است. در کل دورة 42ساله با محاسبة SPI 12‌ماهه، 348 نمرة استاندارد، و با محاسبة SPI 24ماهه، 336، نمرة استاندارد برای هر ایستگاه به‌دست آمد. در همة ایستگاه­ها، مقادیر (تبخیر و تعرق گیاه مرجع) از ماه ژانویه تا ژوئیه افزایش، سپس، تا ماه دسامبر کاهش یافت و در همة ایستگاه‌ها در ماه ژولای به حداکثر مقدار خود رسید. بیشترین مقادیر ETo متوسط ماهانه در ایستگاه­های آبادان و اهواز در ماه ژولای و به‌ترتیب، برابر با 18/232 و 16/214 میلی‌متر اتفاق افتاد.